In weekblad ‘Vee en Gewas’ (6 oktober 2018) wordt door Henk Korterink pakkend een illustratie gegeven van de persoonlijke tragedie achter menig familiebedrijf.
Gespeelde glimlach
In Oost-Nederland is het gebruikelijk dat, in geval van bedrijfsovername, de kinderen naast hun ouders gaan wonen. Volgens agropsycholoog Henk Korterink kan dit praktisch en ideaal zijn, maar hij weet dat er ook vaak wordt geleden achter de gespeelde glimlach.
“Dikwijls zijn de ergernissen al zo hoog opgelopen dat het echt noodzakelijk is hulp in te schakelen om blijvende schade in de familie te voorkomen.”
Tien jaar geleden nam Mark de melkveehouderij van zijn ouders over. Het ogenschijnlijk ideale plaatje maakte al snel plaats voor ergernissen en onbegrip binnen de muren van geluk. Schoondochter en -moeder wekken ergernis bij elkaar op. Zoon en vader weten geen raad met de onhoudbare situatie. Voor psycholoog Henk Korterink is deze situatie niet onbekend.
“Ik schipperde tussen mijn ouders en mijn echtgenote om de lieve vrede te bewaren. Heel vermoeiend, want na al die jaren liepen we allemaal op onze tenen. Ik stond helemaal niet open voor een mediator. Het zou toch van de zotte zijn dat we de onderlinge frustraties niet samen konden oplossen?”
Maar zijn vrouw liep tegen een burn-out aan en verlangde zelfs naar een flat driehoog-achter, zodat ze rust kreeg. Uiteindelijk stemde hij er mee in dat zij contact zou opnemen met Henk Korterink. Samen namen ze de stap om écht met elkaar in gesprek te gaan, hoe moeilijk ook. Door te praten werden de ogen flink geopend.