Pa werd 65 en wilde graag op tijd de boerderij in zijn geheel overdragen aan de opvolger. Zelf had hij destijds ruzie gehad met zijn zussen over de waarde van de woning van opa en oma. Dat wilde hij nu voorkomen, dus in goed overleg met de kinderen werd er een overnamesom bepaald voor de boerderij. De andere kinderen kregen ieder een mooi bedrag mee en daarmee was er schoon schip gemaakt. Pa en ma leefden van hun AOW en konden, zolang ze wilden, op kosten van de opvolger, blijven wonen in de boerderij.

“De familieband bleef goed. Niemand maakte zich zorgen. Verjaardagen en feesten werden samen gevierd en verder leefden zowel de ouders als de kinderen hun eigen leven.”

De één werkte harder dan de ander, de één verdiende meer dan de ander, maar waarom niet, iedereen was immers verantwoordelijk voor zijn eigen portemonnee. Vanaf de overname had de oudste zus de administratie voor pa en ma verzorgd, ook hier maakte niemand zich zorgen over. De ouders waren niet handig met de computer, dus het was fijn dat zij zo goed voor ze zorgde. Zij had ook de meeste tijd, Haar kinderen waren het huis uit en als enige had ze geen baan buitenshuis.

De jaren verstrijken en de ouders krijgen te kampen met gezondheidsklachten. Het gezin beslist om mij te vragen als gespreksbegeleider tijdens een familiebijeenkomst waarin de zorgen over de ouders gedeeld worden. In overleg wordt besloten om de nodige aanpassingen in de boerderij te laten uitvoeren. Maar, wie gaat dat betalen? Verontwaardigd roept vader, dat kunnen ma en ik toch zelf wel, we hebben geld genoeg.

Het gezin kijkt vragend de kant op van de oudste dochter, is pa ineens dement geworden of is er geld waar de andere kinderen niet van op de hoogte zijn?

“Het gesprek valt stil, er komt geen antwoord.”

Wat is er aan de hand? Misschien goed dat de andere kinderen ook eens mee kijken in de computer van pa en ma? Dat vindt de oudste niet zo’n goed plan. Pa en ma hebben haar altijd vertrouwd en ze hebben recht op privacy wat betreft hun geld. Na enig aandringen, krijgen de andere kinderen inzicht in de administratie van pa en ma. Hun aanname blijkt te kloppen.

Er is geen geld. Echter……. Er had wel geld kunnen zijn.

Grote sommen geld uit lijfrentepolissen zijn er na hun 65e uitgekeerd. Helaas is het geld door de oudste dochter niet netjes geparkeerd op de spaarrekening van pa en ma, maar heeft ze het beetje bij beetje over gemaakt naar haar eigen bankrekening. Eerst was ze nog wel van plan geweest, het terug te betalen, maar door de jaren heen was ze er van overtuigd geraakt, dat ze er eigenlijk ook wel recht op had, ze was immers altijd goed geweest voor pa en ma.

Er was geen geld, er is geen geld. Onderaan de streep alleen maar verliezers, het vertrouwen weg en de familiebanden definitief verstoord.